Bilang isang engineering student nasanay ako na halos lahat ng bagay ay denumero. Kailangan lahat sakto. On-the-dot. Pero hindi ibig sabihin lahat ay sinusukat ko. Wala naman akong dalang ruler lagi.

9.8m/s²

Kinse anyos. Natatandaan nyo pa ba ang kontrobersyal na billboard sa EDSA? “Nakatikim ka nab a ng kinse anyos?” Tumutukoy ito sa alak nila na labing-limang taon ang tinagal sa wine cellar.

Naginit ang tumbong ng mga peminista noon dahil dito inireklamo ang may-ari ng nasabing advertisement. Para matapos ang gulo ay nakisakay nalang ang kumpanyag nagpakana ng mala pedophile ad. Ginupit nila ang parting “kinse anyos”, dahil sayang naman nga naman ang malaking larawan ng alak kung lahat ito ay tatanggalin nila.

Pero tila lalong nag-init ang tumbong ng mga peminista, yung tipong sizzling plate na sila sa sobrang init. Bakit kamo? Dahil ito ang kinalabasan:

“Nakatikim ka na ba ng [butas]?”

Sana ay hindi nyo nahalatang inimbento ko lang yan.

Π = 3.1415926535897932384626433832795

Mga peminista. Sabi ng professor ko sa Theology, sila daw yung mga girl power na wala sa lugar. Naiintindihan ko naman ang mga peminista. Pressured lang sila sa mga malling, shop-till-you-drop, at daddies nila.

34-24-36. Yan daw ang sukat ng sexy. Medyo binawasan na nga nila yan dahil dati 36-24-36 pa yan. Siguro kumokonti na ang mga babaeng pinagpala o pwede ring kapag ganito ang vital statistics ay wala masyadong pumapasa sa pagiging sexy. Buti nalang si Keanna Reeves maliit lang talaga. Para ka lang may batang kambal na bitbit.

Bakit ba kasi kailangan sukatin ang mga babae sa mga bagay na hindi nila nakokontrol? Bakit kailangan sila husgahan kung 34-24-36 sila o hindi? Bakit hindi natin sila sukatin sa mga bagay na kaya nila kontrolin, tulad ng talino, level ng pagsisikap o sipag.

O pwede rin namang sa dami ng datung.

7 inches

Noong 1^st year high school ako, natatandaan kong nagpalakihan kami ng mga kaklase kong lalaki.

Nagpalakihan kami…

Pero bago pa dumumi ang isip mo, ang ibig kong sabihin ay nag patangkaran kami. Thirteen palang ako noon at siguro nasa 5’3” palang ang height ko. Kumpara sa mga classmate kong matatangkad talaga. Pero hindi naman ako ang pinakamaliit noon.

Masarap kasi maging matangkad. Bukod sa madali kang makakapangopya kapag matangkad ka ay nasa dulo ka din ng pila. Isa ring flair ng pagiging matangkad ay ang pagiging bida mo sa basketball (syempre kailangan ay may skills ka din) at kung bida ka sa basketball syempre kadikit na nyan ang pagiging habulin mo sa chicks. Kaya nga babawi ang Ateneo next year sa UAAP!!!!!!!

Pero kung palakihan talaga ang gusto mo… isipin mo nalang ay may hawak kang “Haba-holiday footlong hotdog…”

Gawaing Bahay

I. Bilugan ang salitang angkop sa pangungusap.

1. Si Rob ay isang (magaling, henyong) engineering student.
2. Ang alak ay (mabuti, na-aayon) sa ating katawan, lalo na kung ito ay kinse anyos.
3. Ang boobs ni Keanna Reeves ay (mala ulo ng sanggol, mala ulo ko) at naliliitan parin ako.
4. Ang height ni Rob ngayon ay (5’8”, 5 feet 8 inches).
5. Ang Champion sa UAAP next year ay (Ateneo, AdMU) at wala nang iba pa.

II. Gumawa ng isang essay tungkol sa mga bagay na masarap sukatin. I-highlight ang mga salitang masarap i-highlight.

Labels: Funny, Life's so PUN, Rants, Sooo High School

Dito na yata sa Pilipinas ang may pinakamaraming klase ng multo. Nandyan ang tikbalang, tiyanak, white lady, black lady, manananggal, mga multong nagiging hayop, mga espiritong gala, at mga mambabarang. Hindi ko lang alam kung ang bawat isa dyan ay nag rerepresent ng social status ng bawat Pinoy.

happy

Masasabi kong nakakita na nga ako ng multo. Pero ito ay noong bata pa ako. Naglalaro kasi ako noon sa may bahay ng aking lola, doon sa may taas ng hagdan. At dahil sa kalikutan ko, ako ay nahulog. Ang nakakapagtaka ay hindi ako nasaktan, pero ang mas nakakapag taka ay ang babaeng naka puti doon sa taas ng hagdan.

Parang ang pagkakatanda ko noon ay medyo hawig kay Angel Locsin yung babaeng nakaputi. At naka manipis na nighties sya. Yung tipong kita yung panty. Bata pa ako noon kaya hindi ako natakot.

all

Dedbol.

Ang isang bagay na ikinamamangha ko sa mga pinoy tuwign sasapit ang Undas ay ang pagpunta sa mga namayapang minamahal sa puntod nito.

At hindi lang yan ang dahilan… yun ay para mag happy-happy din! At pagkaperahan.

Dedbol.

May mga tindahan sa museleo, yung ibang mga bata nangongolekta ng tunaw na kandila. Siguro isasahog nila yun sa ulam nila na tortang tao. O pwede ring panghimagas sa ma-kolesterol na inihaw na fetus. Kandila… wow! Yum yum!

Dedbol.

saints

Sa panahon ng Halloween, sinasabing lumalas ang maraming espirito. Mga ibat ibang multo. Multo sa balete drive, multo sa kisame, multo sa banyo ng mga babae, multo sa likod ng FX at multong bakla.

Tanong ko lang… Sino kaya ang nakaisip ng salitang “multong bakla?” Totoo nga kayang may multong bakla? Ang multong bakla ba ay chumu***** parin? O lalaking lalaki na sya? O baka naman pinagbigyan na sya ni satanas na maging full pledge gurlaloo, kapalit ang kanyang kaluluwa?

Balik tayo sa topic. Ano nga ba meron tuwing Halloween? Marahil nanggaling ang salitang Halloween sa Allhallows o kaya naman ay sa Hallowmas. Itinakda ito sa araw kung saan ang mag katoliko at mga pagano ay maaring magdiwang ng sabay. Ang Nobyember 1. Ang araw kasi na ito ay pagdiriwang din ng mga pagano sa hilaga ng apat na bansa noong 7^th century. At dahil nga nais ng mga batikano na mapagisa ang mga pagano at katoliko naging batas ng simbahan na pumili ng araw na may okasyon din sa mga pagano.

Hmmm.. naamoy ko ang teyorya ni Dan Brown.

Halloween. Gusto ko ng halo-halo.

day

Nakakita ka naba ng multo? May nakaharap ka na bang multo? Noong nagkaharap kayo, sino ang natakot ikaw ba o siya? Totoo nga kayang may mga multong ligaw? Wala bang DSWD ghost edition para naman maihatid na sila sa kanilang mga nanay at tatay...?

Labels: Experience, Funny, Life's so PUN

The Glitz

[Exhibit AAA] She is a 24-year old copywriter. He is an architect. They met and became lovers in college. They broke up last year but remained to be "friends." They send sweet text messages and he calls her often to make sure she's okay. They still date. They still have sex. They don't see anyone else. It is obvious that they still love each other but when asked about their situation, she doesn't know the real score. Even her friends are in the dark. "Parang sila, pero hindi."

[Exhibit AAB] She works in a telecom. He is reviewing for the board. They are in the same barkada. They talk on the phone till 4 am. He gives her chocolates, flowers and CDs even when there is no occasion. Their friends are suspecting something. Bakit sila nagsosolo kapag may overnight inuman? Why does he hold her close on the dance floor? Bakit sila magkaholding hands lagi? Sila kaya?

"He hasn't admitted anything," she rants. "But I let him hug and kiss me. Parang kami, pero hindi."

[Exhibit AAC] They work together in an ad agency. After office, they would watch movie, have dinner and stroll at Glorietta. She gave him Harry Potter books for his birthday in exchange for posing as her boyfriend to make an ex jealous. They made out during the company outing in Subic and never talked about it. He said "I love you" once but she wasn't sure if she heard him correctly because they were both drunk then. But one thing she is sure of is her feelings for him. She likes him. And she's assuming that with what he's doing to her and with her, he likes her, too. There's just one hitch: he has a girlfriend!

She is a 28-year-old virgin. He's a 35-year-old bachelor. Both mountaineers, they became close during their climbs. After a few dates in posh restaurants, he brings her to his condo where they would make out. They have been doing this for months. She wants to believe that "sila na" but then she's not really sure about it. "We don't talk about it but it doesn't really matter," she'd tell her friends. "What's important is I am enjoying this -- whatever it is."

The Glamour

The "parang kayo, pero hindi" stage. Others call it MU or mutual understanding. Pseudo-relationships. Pseudo-boyfriends. Flings. Almost like a relationship, but not quite. It is a phase where the persons involved are more than friends, but not quite lovers. Puwedeng may verbal agreement, puwedeng wala. One or both of you may have admitted your feelings, possible ding hindi. You just let your gestures do the talking for you. Walang pormal na ligawan na nangyari. Hindi kayo mag-dyowa. Pero sa kilos niyo, sa mga sinasabi niyo, parang kayo, pero hindi.

This kind of "relationship" can happen at different stages for different reasons. It can happen after a break-up. You still love each other, and you want to be with each other but you broke up for a reason. And for reasons that you alone know, ayaw niyo na muna magkabalikan.

It can also happen before a relationship, iyong pareho kayong nakikiramdam. Possible din na ayaw niyo munang mag-seryoso kaya kunwa-kunwarian lang muna.

Testing lang.

Puwede ring hindi puwedeng maging kayo kasi isa sa inyo –usually the guy --may ka-relasyon na. Kaya habang hindi pa siya nakikipag-break doon sa girl (sabi niya makikipag-break siya soon pero di naman niya ginagawa), wala muna kayong relasyon para nga naman hindi siya nangagaliwa kasi "hindi naman kayo."

This pseudo-relationship stage, for a time, can be fun. Lalo na kung naghahanap ka lang naman ng "kalaro." Pero huwag ka lang mag-e-expect na may patutunguhan kayo kasi wala talagang kasiguraduhan.

So bakit ang daming nagse-settle sa ganitong set up ganoong hindi naman sigurado kung may patutunguhan?

Iba't ibang dahilan.

Puwedeng for fun lang.

Puwedeng "buti na iyan kesa wala" or puwede na iyang "pantawid-gutom." Meaning, habang wala pa iyong the real thing, doon muna sa kunwa-kunwarian.

For those who are not in a serious relationship, they would think that pseudo-relationship is better than no relationship at all. It would be fun, if all you are after for is that "kilig" feeling.

Pero mind you, all the emotions are real.

And All that Jazz

Phase 2: Hate on the line

Phase 3: The Discovery Protocol Phase 4: Articles of War

Labels: Health, Heart Talk

Time Capsuleness and everythang!!!

Ang fascination ng sangkatauhan at ang matanong na pagiisip ang sinasabing father of the technology (Kung sino man ang ina, ay hindi ko na alam). Lahat gusto natin automated, lahat gusto natin may gagawang mekanismo para sa atin.

Kaya nga ba, naimbento ang robot na nag mula sa salitang robota na ang ibig sabihin ay compulsary labour. Unang ginamit ang salitang robot sa istorya na ginawa ni Karel Capek noong 1921 na R.U.R: Rossum's Universal Robot, ipinakita dito na ang mga robots ay mapamuksa at mananakit ng mga tao. At simula noon ay tumatak na sa isipan ng mga tao na ang robot ay masama.

At noong 1950, ay isinulat naman ni Isaac Asimov ang librong I, Robot (ngayon ay pelikula na) kung saan inilahad nya ang Laws of Robotics:

1. A robot may not injure a human being, or, through inaction, allow a human being to come to harm.
2. A robot must obey the orders given it by human beings except where such orders would conflict with the First Law.
3. A robot must protect its own existence as long as such protection does not conflict with the First or Second Law.

Astig noh.

Pero, introduction palang yan.

Ang topic ko talaga ngayon ay time capsule. Well comehow related lang sila.

Natuwa kasi ang sa bagong pakulo ng Yahoo!... Ang Yahoo! Time Capsule na pinamumunuan ni Jonathan Harris. Isang taong kasing talino at galing ko.

Simple lang naman... sasagutin mo lang ang mga tanong na ito:

• What do you love?
• What makes you sad?
• What makes you angry?
• What do you believe in?
• What’s beautiful?
• What’s fun?
• What do you remember?
• What is your wish?
• Describe your world.
• Who are you?

Maaari mong sagutin ang mga katanungang iyan sa pamamagitan ng salita, bidyo, larawan, tunog o guhit.

Higit pa dyan ay makakatulong ka sa mga nangangailangan dahil mag dodonate ang Yahoo! ng $100,00 sa pitong organisasyon.

Ang time capsule ay magsasara sa Ika-8 ng Nobyembre at sa panahong iyon ang pananagutan ay mapupunta sa Smithsonian Folkways Recordings na base sa Washington DC.

Hindi pa huli ang lahat, maging parte ng kasaysayan.

Labels: Technology

Iyakin ba ako?

Sa tingin ko naman hindi, medyo nadadala lang talaga ako minsan ng emosyon. Tama. Emosyonal ako... pero hindi iyakin.

Habang humihithit ako ng yosi at kasalukuyang nakatulala sa langit at dinadama ang alak na gumugulong sa aking bituka, may isang kamay na humawak sa aking balikat. kamay iyon ng isang kaibigan.

Nagulat ako dahil bigla nalang s'yang nag bigay sakin ng advices. Pero hindi basta bastang advices. Saktong sakto 'to sa tunay na nangyayari. Malalim yung mga sinabi niya, at pilit ko naman itong ibinaon sa aking isipan. Madalang kasi mangyari na binibigyan ako ng advice kaya, sa puntong ito... wala akong itatapon.

Tumagal din ang usapan namin, kasama yung isa ko pang kaibigan. Siguro dahil tatlo kaming lalaki dun ay naging open narin ako sa tunay na sitwasyon [Pasensya na po at hindi ko maaring banggitin dito kung ano man yun].

Nagulat nalang ako na unti unti nang nagiging mausok ang paligid. Mga mata ko pala yun. Oo na... may kahinaan din ako. Pero tulad ng kasabihan, "Boys don't cry but real mean does," kailangan ko rin ilabas ito.

Masama ba kung magpapakita ako ng kahinaan paminsan-minsan, lalo't sila mismo ay nakita na may problema ako kahit na pilit ko namang tinatago. Oo na. Mahina ako.

Pero hindi ibig sabihin noon ay hindi ako marunong lumaban... na hindi ko kayang panindigan ang mga prinsipyo ko.

Sa totoo lang, may dalawang dahilan kung bakit ako umiyak noon. Una, sobrang hindi ko inaasahan na ganong kabait yung mga kaibigan ko - oo simple lang naman yung mga advices. Pero yung tiwala... hindi ko matatawaran yon. Pangalawa, naawa ako sa sarili ko. Dahil kung dati ay naitatanggi ko pa na maayos ang lahat - kumpirmado na dahil sila mismo ay nakita ang problema. Naawa ako sa sarili ko dahil alam kong kaya ko pero nawawalan ako ng gana.

Nakita ko nalang ang sarili ko na pilit kinukusot ang mga mata ng isang panyo.

Salamat pareng Forth at Butch.

Labels: Emo, Experience, Personal, Rewinds

I so fucking missed you baby!

Na miss ko ang bango ng iyong buhok, ang kislap sa iyong mga mata, ang mga ngiti sa iyong labi, ang liwanang sa iyong mukha, ang mala anghel mong boses, ang titig mong pilit na nilulusaw ang aking puso, ang iyong mga kamay na gumuguhit sa aking batok sa tuwing ako at ikaw ay iisa.

X

Please repeat that one more time, from the top, once more, for the second time around, once again…. Please.

OMG! I am sooooo excited to blog ulit! Kasi naman, its been like almost a month na since I went online dito sa bahay and I have like a lot of bagay and pangyayari to tell you.

Lets start by ****. **** is doing fine naman… Our supposed date Last Sunday got postponed kasi naman of my fucking schedule. Damn naman. Anyways I won’t touch on that topic too long kasi baka ma-slip pa yung lips ko and I might spill clues pa.

Speaking of clues, nanonood ba kayo ng Amazing Race? (konek?) Whos your paboritong team ba? Last night I got to watched an episode, kahit na paminsan lang ako nag wawatch nito…. Naku one team really pisses me off. And that is the team of OMG I cant even remember their name! Basta the one who got eliminated yesterday. OMG! They are like sooo getting to my nerves nah! Buti nalang they are out of my site na and I can watch the amazing race withtout worrying for another wrinkle to appear on mah face.

X

At akala mo naman ikwekwento ko sayo lahat ng nangyari sakin?

Bakit friend ba tayo?

X

Dumating naba sa buhay mo yung tipong akala mo ikaw na ang pinakamalas na tao? Yung tipong parang pinag tritripan ka ng mundo? At para bang wala kang kakampi?

Kung nangyari na sayo yun… Ang malas mo talaga dude! Get another life!

X

Peace sa lahat! And remember… I LUV U all!

Labels: mixed, Personal

Unti-unti nang bumabagsak ang aking mga mata sa matindi pagka-antok at pagod. Nang nag text si ****.

****: Gising ka pa?

Me: hi po! Yup gising pa ako. Kasi kung tulog na ako, hindi ako makakapagreply. Hehe. Anyways, sensya di na ko nakareply kanina, nag exam kami sa cisco eh. Kainis nga eh bagsak ako.

****: ok lang… anu ba yung cisco? At bakit ka bumagsak?

Me: errrr… subject namin yun tungkol sa mga thong song. Hehe kdn! Basta subject namin yun. Wala ka kasi dun kaya bumagsak ako! Hehe! Aaaawww! Lolz.

****: Nyek! Nakita kita sa may lobby kanina eh. Syempre hindi naman kita pwede tawagin…

Me: Nakita din kita. Kasama mo yung 2 classmate mo. San kayo papunta non?

****: Wala, palakad lakad lang… tsaka hinihintay din namin si ###.

Me: aahhhh I see… ang tagal mo mag reply.

****: matagal ba? Baka delayed lang…

Me: hhmmmm… whatever. Musta?

****: k lang, hindi pa ako nag rereview sa exam ko para bukas. Hehe.

Me: mag aral ka kaya. ## yr. ka palang baka maireg ka pag bumagsak ka. Take it from the expert! Hehe

****: di yan…ako pa.

Me: awww! Yabang potek! Anu ba exam mo tom?

****: English, ========, tsaka ========. Kaw?

Me: SAD, tsaka ENECO

****: ahhh… yan ba yung SAD na sinasabi mo sakin? Yung sobrang hirap mag exam?

Me: sakto! Tapos hindi pa din ako nag rereview, gumawa kami docu kanina. Bukas nalang siguro ako magbabasa.

****: awww gudluck ha… galingan mo.

Me: hehe thanks. Sana nga “magalingan” ko. Kaw din goodluck din sa exam mo tom!

Me: Uy natatandaan mo yung Jhed, yung blogger na kinukwento ko sayo?

****: Yun ba yung randomize?

Me: Haha! Randomisity! Haha! O anyways, natatawa ako kasi intrigang intriga sayo.

****: Bakit?

Me: Wag ka magagalit, pinost ko kasi yung isang usapan natin dun sa blog ko.

****: Ha? Eh pano kapag may nakabasa nun na nakakakilala sakin?

Me: Hindi ko naman nilagay ang name mo eh…

****: Burahin mo nalang kaya.

Me: Wag na…

****: Bahala ka… basta kapag lang yan…

Me: opo… opo…

Me: oist ****, tom nalang ulet ha. Antoks na ko. Night night pow! Swit drimz!

****: kei, nyt po!

Hindi ko alam kung bakit ko pinopost ang mga usapan na to dito.

Labels: Personal, Teaser

Me: How come you dont call me anymore?

****: Wala kaya kayong dial tone!

Me: Ay oo nga pala... Putang inang PLDT kasi yan! Wala yatang balak gawin yung linya namin... Anyways... Miss na kita.

****: Yeah... Miss you too! The late night chats... hehe. When will I see you again?

Me: Hehehe... kakanta na ba ako??? Lolz.

****: amp ka!

Me: Duh! Parang nagkikita naman tayo araw araw ah!

****: uu nga pero... wala lang... miss lang kita.

Me: ayeeeee! Hehehe! bola! sa english... balls! lolz

****: hehe gagu ka talaga!

Me: Hindi kaya!

****: Hehehe. la lang. Miss na kita rob!

Me: *kilig*

****: *silence*

Me: huy! Hello? Hello?

****: anu ka ba? nandito lang ako.

Me: ahhhh... What time ka papasok bukas?

****: Mga 1 pa...

Me: i see... may class ako nun eh, so hindi kita masusundo.

****: okey lang po.

Me: Ingat ka lagi ha...

****: opo... kaw din!

Me: syempre naman! :)

****: Wait si dad, tinatawag ako.

Me: ah ok. *grrrrr*

After 30 seconds...

****: Hay naku...

Me: baket?

****: May tinatanong tungkol dun sa insurance ng kotse... eh as if naman na alam ko yun.

Me: hehehe... sabagay... puro mga [clues omitted] kasi yang course mo eh.

****: pero enjoy naman. Ikaw, kamusta yung robot nyo?

Me: Ayun robot parin... docu nalang kulang namin eh.

****: awww goodluck ha! Etong kiss para sayo! *smooches*

Me: Hehe, thanks ****!

****: Ei, usto mo pag katapos ng mga defense nyo punta sa [isang lugar].

Me: sige... libre mo ko? hehe joke!

****: sige sige! libre kita!

Me: awww joke lang! wag na... dapat ako manlibre sayo! Baliktad yata kung ikaw pa manlilibre diba?

****: *hihihi*

*bleep bleep bleep* tunog ng low batt.

Me: **** kita kits nalang tayo tom ha. low bat na ko eh... or charge ko muna, then tawag nalang ulit ako.

****: wag na... malaki na bill mo.

Me: okey lang... ikaw pa!

****: kaw ang bahala... :)

Me: ok... give meh, 30 minutes... i'll call you back... ok.... *smooches*

****: Bye [tawagan namin]!

Labels: Life's so PUN, Personal, Teaser

One down.

Two more to go... And I fucking want na for all of these to be over. I mean, who would want to be awake for like 33 hours and then you'll be mocked up by those boohoo panelist. Holy blogger! And Its oktoberfestfest already and I make that we, havent had any of oiur supposed regular drink-up-get-sobber sessions.

As much as I (ok make that again, we), wanted to loosen up, we aint got any time. and if ever we have, then its goin to be like this group is having fun and the other's having fun too... away from us. Arrrggg... ma just missin the good'ol days wherein my classmates can be called friends and my friends are always there.

I can't blame them... really... cause we all get mature and things change. But would it be possible if things change for the better? I had a feeling this classmates-friends thing started to shrink because of our thesis. Yeah, thats how thesis control our life. I'll be ending this post right here...

Labels: Personal, Sooo High School, Thesis

What is cooler than being cool?

What is hotter than being hot?

OK, enough, I just can't think of a better way to start my post. And later on, I'll have a hard time ending this. Whatever.

God knows (and all the engineering students know) how hard engineering projects are. And these are not just regular projects that you have to sit in front of your box and type. No... It's way harder that! Engineers have to design prototypes, build it, test it, write the paper, conduct study and defend it. All of these are multipled to 3. Why? Because we have fucking three thesis!

Wut tuh muthur hevuns is tut???

Come saturday, we'll have an overnight for the semi-final-final review for our sofware engineering class. If i'll have time, i'll upload the software and you can download it and tell me what you think. Its just a fancy game. Much like Hangaroo. But our's a little fancy.

Then on Tuesday, it will be the show time for our sofware! defense day! yeehee! This will also be the day were we'll pass the first 3 chapters of Photo House Deluxe. Holy Blogger! Sana naman....

Anyways, marami pa akong sasabihin... kaso nga lang naiihi na ako. Hehehe. nandito ako sa skul kasi. Ang fuckity fuck na PLDT ay hindi parin ginagawa ang mga linya dun samin. Damn it sila!

Oist mga friends... wish us luck ha!

*kitams hindi ko na end ng maayos tong post koh!

Labels: Personal, Thesis

Grabe! - yan ang pinaka magandang word na magdedescribe sa buhay ko ngayon.

Yan ay dahil sa sobrang kabusyhan... kaya nga tatapusion k ngotng post ko na to at kahit puro wrong spfeeling ay ayos lang dahil quikie post lang to.

Labels: Health, Personal, Quikie

Who broke it

It was Wednesday night when I received the message. The rain had stopped but our spirits are just starting to cloud up. A few bottles of mucho and some packs of cracklings will do help us forget that our thesis due on Tuesday is not yet finish. Tonight, who cares about quizzes, lectures waiting to be downloaded and uhhh…. Tomorrow!

All I [we] wanted was to sober our selves, get wasted and wish that there’ll be no classes tomorrow!

Until…

JHED: w00t! wala pala kayong pasok bukas eh!

ROB: Bakit daw?

JHED: Manood ka kaya ng TV! May bagyo kaya!

ROB: [insert Filipino bad word here] Hehehe! Ang saya! Hindi ako makakanood ng tv, la ako sa bahay. Ang saya talaga! [insert another Filipino bad word here]

JHED: O sige na nga baka masapak mo pa ako!

Pre-show

I woke up with the sound of my mobile phone, ringing. 10 messages received, most of it are “good morning” greetings. On the other hand, I was expecting to have a headache because of last night’s activities. Thank goodness I was A-OK!

Knowing that a storm is heading Luzon, my mom warned us that we should get all out batteries fully charged and that we have enough supply of water. By 10:00 am, power supply was down. This power interruption would last until the early morning of Sunday.

Main Attraction

Milenyo’s expected to arrive in Manila, 11 am, and by this time the river which is approximately 20 meters away from our house was 1 meter away from overflowing. And that over flowing did not took a while to happen.

The main road outside our subdivision was already enraged with muddy waters coming from the highlands of Cavite. Not to mention the flying roofs landing at random places as if possessed by the spirit of Darna. The street we live in soon became Waterlandia, over flowing with vitamins and minerals of mud, plastics, pulled trees and shits [human and animal].

We five mother nature out thrash, she gives us *spa* in return.

My relatives, who live a few kilometers south of our house, had no choice but to climb the ceiling and pull my grandma up, along with some neighbor and a months-old baby.

They failed to save their appliances which includes a flat screen tv, a two door fridge, a component, washer and dryer, kitchen stuff, books and other school paraphernalia, and other things.

Good things they were quick in saving some clothes and undies!

Panic Attack

Even before the flood hit, my mom was already in a big worry. She was worrying about our roof, neighbor’s roof and the flying roofs (raise the roof?! Hehe).

The howling wind gushing through the trees as if cursing the leaves with its angry blow, makes me want to wish for a sunny day.

My windy worries soon changed to a watery one when the flood waters hit the panic level. It was inching its way to our house! I found myself detaching all the cables from my PC and relocating it on top of my bed. My mom helped in transferring other electronic/electrical devices to our rooms and after we broke a sweat, we checked the water level and it was mother-fucking inch lower!

Post-party

Friday morning. Mud, leaves and funks. The cleaning process began and the aftermath only showed that man had no say against Mother Nature. But what hurts the most is that there’s still no electricity and my phone got no battery left.

Funk You Milenyo!

Labels: Disaster, Experience, Life's so PUN, Personal